Lecturas para o verán

O club de lectura Sansaliber elaborou unha guía de lectura con algúns dos libros que se leron neste durante o curso para aqueles que desexen ter un verán con lecturas. Felices vacacións.

Comicatízate e comiqueando

Xa sei o que estades pensando, pero que é iso de comicatizarte? Pois, é sinxelo: no Club de Lectura Sansaliber pensamos que sería interesante continuar as lecturas no verán e para isto seleccionamos uns cantos cómics que están expostos na biblioteca e inventamos esta “verbiña” tan peculiar. Así que este verán un cómic, polo menos! A outra palabra (“comiqueando”) ocorréusenos para definir a lectura da banda deseñada nos moi, moi longos días de verán cando esteades na praia, debaixo dunha árbore, nun banco dun parque, á luz dunha lanterna mentres observades as estrelas.... Lembrade, antes de que rematen as clases pasade pola biblioteca que vos agardan os protagonistas de De profundis, Aya de Yopougan, Persépolis, Aventura no Camiño de Santiago... E moitos máis. Corto Maltés retrasouse un pouco pero seguro que chega antes do verán... E Asterix e Obélix xa volveron aos andeis despois de acompañar durante o inverno aos alumnos e alumnas de Cultura Clásica de 3º que son uns verdadeiros afeccionados a ler as aventuras dos galos.

Corto Maltés
http://diccionarioasterix.blogspot.com/

I Certame de Microrrelatos Sansaliber

Parabéns para André, Iria, Sara e Silvia que foron os gañadores do I Certame de Microrrelatos Sansaliber cos relatos titulados: “Mauro e a lúa”, “La mosca”, “Unicornio” e “Estatua”. Tamén felicitamos a Rubén e Oriana, gañadores dos accésits por “Sin tinta” e “O adeus”.

Miguel Hernández

Algúns dos vosos compañeiros e compañeiras estiveron lendo Mala luna de Rosa Huertas, unha entretida novela na que o poeta Miguel Hernández ten un importante papel. Nós deixámosvos con esta reseña da novela e este vídeo sobre o poeta...

http://blocs.xtec.cat/asaiz/?p=399


Do poeta solidario de “El niño yuntero”:
¿Quién salvará a este chiquillo
menor que un grano de avena?
¿De dónde saldrá el martillo
verdugo de esta cadena?

Do poeta namorado que escribía no seu poema “Carta”:
Cuando te voy a escribir
se emocionan los tinteros:
los negros tinteros fríos
se ponen rojos y trémulos,
y un claro calor humano
sube desde el fondo negro.

Do poeta entristecido pola morte do seu amigo Ramón Sijé:
A las aladas almas de las rosas
del almendro de nata te requiero,
que tenemos que hablar de muchas cosas,
compañero del alma, compañero.

De Miguel, o “perito en lunas”, “umbrío por la pena, casi bruno” e alto de “mirar a las palmeras”:
Alto soy de mirar a las palmeras,
rudo de convivir con las montañas...

Terceiro período de lectura

Aquí andamos, xa case rematando o curso e mesmo a pesar dos exames e probas varias dedicándolle un tempiño á ectura. Os do primeiro ciclo están lendo: Diario de Greg. Un pringao total (Jeff Kinney), A praga escarlata (Jack London), Mala luna (Rosa Huerta) , La llamada de los muertos (Laura Gallego) e A lenda de Seepy Hollow (Washington Irving). Os do segundo len: El palacio de la medianoche (Carlos Ruíz Zafón), La fórmula preferida del profesor (Yoko Ogawa) e A cabeza da Medusa (Marilar Aleixandre). Felices lecturas!

Henning Mankell

O ano pasado algúns dos vosos compañeiros leron a novela de Henning Mankell El secreto del fuego que conta a historia de Sofia unha persoa invencible que consegue sobrepoñerse á unha terrible desgraza e a numerosas adversidades. En palabras do seu autor: “Este libro trata de una persona invencible llamada Sofia. Existe en la realidad y tiene 12 años. Vive en uno de los países más pobres del mundo, Mozambique, que está situado en la costa este de África.”

O libro foi un éxito e non só entre os lectores do club. Fai xa algúns días, un grupo de compañeiros e compañeiras deste acabou de ler La ira del fuego, continuación independente de El secreto del fuego.

Henning Mankell é un exitoso novelista e dramaturgo sueco, autor das moi populares novelas policíacas protagonizadas polo comisario Kurt Wallander. É director do Teatro Nacional de Mozambique, país en cuxa capital (Maputo) reside a tempo parcial na actualidade. Entre os numerosos premios que recibiu figura o San Clemente do ano 2009. Por certo, sabías que o Premio San Clemente (certame literario que premia as mellores novelas escritas en lingua galega, castelá e estranxeira) está organizado polo Instituto Rosalía de Castro de Santiago e que son os alumnos/as deste centro conxuntamente cos doutros catro centros de Galicia os que elixen as novelas premiadas?

http://www.laopinioncoruna.es/secciones/noticia.jsp?pRef=2009062300_13_298080__Cultura-Henning-Mankel-Pison-Inma-Lopez-Silva-premios-Clemente

Se queres saber máis sobre Mankell:

http://www.henningmankell.com/

Sofia:

http://www.henningmankell.com/Books/About_Sofia

En fin, rematamos con este vídeo no que Mankell (que fala moi ben portugués, lingua oficial en Mozambique) presenta o seu libro Moriré, pero mi memoria sobrevivirá no que reflexiona sobre o devastador impacto da sida en África.

Miguel Delibes

Daniel el Mochuelo, Roque el Moñigo, Juan Gualberto el Barbas, Nini o cazador de ratas, Lorenzo o emigrante, o Tío Ratero... Hoxe, todos eles están un pouco orfos porque vén de finar o seu autor, Miguel Delibes, no seu Valladolid natal á idade de oitenta e nove anos.

Nós lembrarémolo cando abramos as páxinas das súas novelas (El camino, Cinco horas con Mario, El hereje) e admiraremos unha vez máis a profundidade coa que retratou aos seus personaxes, o seu achegamento aos máis humildes, o seu prodixioso dominio do castelán, a súa capacidade para plasmar os diferentes niveis e rexistros lingüísticos (a fala campesiña, a lingua coloquial, a linguaxe infantil)...

E quen isto escribe, envexará un pouquiño a aquel afortunado ou afortunada que abra por primeira vez El camino e poida sentir con Daniel el Mochuelo “un indefinible desasosiego cósmico” ao contemplar a bóveda do firmamento ou a quen lea as lúcidas palabras do discurso de ingreso na RAE do valisoletano (pronunciado no ano 1975 e editado posteriormente co título de Un mundo que agoniza):

“He aquí mi credo, y, por hacerlo comprender, vengo luchando desde hace muchos años. Pero, a la vista de estos postulados, ¿es serio afirmar que la actual orientación del progreso es la congruente. Si progresar, de acuerdo con el diccionario, es hacer adelantamientos en una materia, lo procedente es analizar si estos adelantamientos en una materia implican un retroceso en otras y valorar en qué medida lo que se avanza justifica lo que se sacrifica”.

(...) Todo cuanto sea conservar el medio es progresar; todo lo que signifique alterarlo esencialmente, es retroceder.

Sic tibi terra levis

http://www.catedramdelibes.com/

http://www.elpais.com/videos/cultura/Obituario/Miguel/Delibes/elpepucul/20100312elpepucul_1/Ves/

Segundo período de lectura

Xa estamos inmersos nas novas lecturas... No 1º ciclo están lendo os seguintes libros:Danny, campión do mundo (Roald Dahl), El niño con el pijama a rayas (John Boyne), A lenda de Sleepy Hollow (Washington Irving), Fenris el elfo (Laura Gallego) e Diario de Greg. Un pringao total (Jeff Kinney). Os do 2º ciclo dedícanlle o seu tempo a: Jugar con fuego (Henning Mankell), La clave secreta del universo (Stephen & Lucy Hawking) e Rebeldes (Susan Hinton).

Felices lecturas.

Libros lidos

O mércores 20 de xaneiro tivo lugar a primeira reunión colectiva dos grupos de alumnos/as do 1º ciclo que expuxeron as súas opinións sobre os seguintes libros: Trece anos de Branca (Agustín Fernńadez Paz), Relatos de fantasmas ( Steven Zorn), La prisionera del mago (Michell Girin), La hija del Ganges (Aisha Miró) e Los caminos del miedo (Joan Manuel Gisbert). O luns 25 foron os alumnos do 2º ciclo os que se reuniron para falar de La sombra del viento (Carlos Ruíz Zafón), La soledad de los números primos (Paolo Giordano) e Irmán do vento (Manuel Lourenzo). Agora iniciamos xa as lecturas do segundo período de lectura, aínda que algúns dos grupos están pendentes de elixir o libro. Cal será? Esperamos sabelo dentro de pouco.

J. D. Salinger In memoriam, escritor 1919-2010

En 1951 J. D. Salinger publicou O vixía no centeo (The catcher in the rye). Nesta novela, que non tardaría moito en converterse nun símbolo da rebeldía xuvenil, cóntanos a historia de Holden Cauldfield que coñecedor de que vai ser expulsado do colexio decide deixar este antes, dirixídonse a Nova York por onde deambula durante tres días mentres se vai afundindo na depresión. Nunhas poucas horas o sensible e inestable Holden enfrontarase aos problemas que trae o medrar e o impulso de fuxir do mundo que lle agarda ao ser adulto.

Coa publicación desta novela Salinger acadou unha enorme popularidade que non semellou compracerlle moito porque decidiu apartarse do mundo, protexendo ata tal punto a súa intimidade que apenas se conservan fotos del. De feito só concedeu unha entrevista na súa vida (ao xornal The New York Times) e foi para defender a súa intimidade. Nesta afirmou: “Hai unha paz marabillosa en non publicar. É pacífico. Tranquilo. Publicar é unha terrible invasión da miña vida privada. Gústame escribir. Amo escribir. Pero escribo só para min mesmo e para o meu propio placer.”.

http://www.elpais.com/articulo/cultura/Muere/J/D/Salinger/autor/guardian/centeno/elpepucul/20100128elpepucul_5/Tes

http://www.galicia-hoxe.com/index_2.php?idMenu=86&idNoticia=511070

O pasado 27 de xaneiro finou aos 91 anos J.D.Salinger en New Hampshire (USA). Finou un home de “talento infinito” (segundo Ernest Hemingway). Finou un home que tentou por riba de todo defender a súa intimidade.

Sit tibi terra levis J.D.Salinger.

http://es.wikipedia.org/wiki/Locuciones_latinas